พุทธประวัติ คือ ประวัติของพระพุทธเจ้า ซึ่งเป็นศาสดาและผู้ก่อตั้ง พระพุทธศาสนา พระพุทธเจ้ามีพระนามว่า เจ้าชายสิทธัตถะ ประสูติเมื่อ วันเพ็ญขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๖ ก่อนพุทธศักราช ๘๐ ปี พระบิดาคือ พระเจ้า สุทโธทนะกษัตริย์แห่งกรุงกบิลพัสดุ์ พระมารดาคือ พระนางสิริมหามายา เมื่อพระชนมายุได้ ๗ พรรษา ได้ทรงศึกษาศิลปวิทยาการต่าง ๆ เพื่อเตรียม เป็นกษัตริย์ในอนาคต คราวหนึ่งเสด็จประพาสอุทยานได้พบเทวทูตทั้ง ๔ คือ คนแก่ คนเจ็บ คนตาย ทรงสังเวช สลดพระทัย และเห็นนักบวช ซึ่งอยู่ ในอาการที่สงบก็ทรงพอพระทัย และ เป็นสาเหตุที่ให้ตัดสินพระทัยออก ผนวชในคืนที่ระโอรสพระนามว่า ราหุล ประสูติ ซึ่งขณะนั้นพระองค์ มีพระชนมายุ ๒๙ พรรษา
การตรัสรู้
เจ้าชายสิทธัตถะเสด็จออกผนวชริมฝั่งแม่น้ำอโนมา เมื่อผนวชแล้วได้ไปศึกษาอยู่ที่สำานักของอาฬารดาบสกาลามโคตร และอุททกดาบสรามบุตรจนสำเร็จก็ทรงเห็นว่ายังไม่ใช่หนทางแห่งการตรัสรู้ จึงเสด็จแสวงหาธรรมด้วยพระองค์เองเจ้าชายสิทธัตถะได้แสวงหาหนทางตรัสรู้โดยการบำเพ็ญทุกรกิริยา (ทุก-กะ-ระ-กิ-ริ-ยา) คือ การทรมานร่างกาย เช่น กลั้นลมหายใจ อดอาหาร จนร่างกายซูบผอม
เมื่อยังไม่พบหนทางพ้นทุกข์ จึงทรงเลิกวิธีทรมานร่างกาย เหล่าปัญจวัคคีย์ที่คอยปรนนิบัติพระองค์ขณะบำเพ็ญทุกรกิริยาเห็นว่า พระองค์เลิกบำเพ็ญเพียร จึงพากันทิ้งพระองค์หนีไปอยู่ป่าอิสิปตนมฤคทายวัน(อิ-สิ-ปะ-ตะ-นะ-มะ-รึก-คะ-ทา-ยะ-วัน) พระองค์ทรงดำเนินทางสายกลางโดยการหันมาเสวยอาหาร เพื่อให้ร่างกายแข็งแรงและบำเพ็ญเพียรโดยการนั่งสมาธิ จนเกิดปัญญาบรรลุญาณขั้นต่าง ๆ และตรัสรู้อริยสัจ ๔ เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ณ ใต้ต้นพระศรีมหาโพธิ์ใกล้ฝั่งแม่น้ำเนรัญชรา เมื่อวันขึ้น ๑๕ ค่ำเดือน ๖ ขณะที่มีพระชนมายุ ๓๕พรรษา
